Terwijl de jongens van 155 (eenvijfvijf) amper nog hun eigen veters kunnen strikken, krijgt iedereen om hen heen al kinderen. Dan wordt de druk om volwassen te worden opeens heel groot. Je kan niet blijven lachen om poep- en plasgrappen, dingen zomaar kapot maken, doelloos rondhangen en niks doen. Toch? 

Er moeten huizen gekocht worden en belastingen betaald. Knieschijven gaan kapot, haar valt uit en polsen breken. Hoogste tijd voor 155 om iets te maken voor een publiek dat nog wél kan lachen om hun humor, voor het te laat is. In deze flauwe show vechten ze tegen het opgroeien en lappen zij alle volwassen regels aan hun laars.